بررسی اثر عصاره هیدرواتانولی زنجبیل (Zingiber officinale Rosc.) بر بی دردی ناشی از هیوسین در موش‌های صحرایی نر

  مقدمه: اخیراً توجه زیادی به تداخل بین داروهای صناعی و عصاره‌های گیاهی در ایجاد پاسخ‌های فارماکولوژیک شده است. به ‌عنوان مثال، ترکیب عصاره‌های گیاهی با داروهای معمول ضد‌دردی با افزایش اثر ضد‌دردی، امکان استفاده از حداقل دوز و عوارض جانبی را فراهم می‌کند.   هدف: در این مطالعه اثرات تجویز عصاره زنجبیل، مورفین، هیوسین و ترکیب زنجبیل و هیوسین بر کنترل درد در موش‌های صحرایی بررسی شد.   روش بررسی: موش‌ها به‌ صورت تصادفی به ده گروه شش‌تایی تقسیم‌بندی شدند. هیوسین (10 و 5، 1، 5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و مورفین (5/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، به ‌صورت داخل صفاقی تزریق شد. یک ساعت قبل از تجویز هیوسین، عصاره (200 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به ‌صورت گاواژ به حیوانات تجویز شد. 30 دقیقه پس از آخرین تیمار، موش‌ها مورد آزمون tail - flick قرار گرفته و نتایج به دست آمده ثبت شد.   نتایج: تجویز هیوسین با دوزهای 10 و 5، 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم و مورفین (5/2 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، به‌ صورت معنی‌داری اثرات ضد‌دردی در آزمون پس کشیدن دم ایجاد نمود (001/0 p< ، 05/0 p< ، 01/0 p< ، 001/0 p< ) . ترکیب عصاره زنجبیل و هیوسین (5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بی‌دردی بیشتری نسبت به گروه‌های تنها دریافت کننده عصاره و یا هیوسین ایجاد نمود . نتیجه‌گیری: از آنجایی‌که هیوسین به عنوان یک داروی ضد‌درد از گروه داروهای آنتی‌کولینرژیک دارای عوارض جانبی می‌باشد، همراه کردن عصاره زنجبیل با هیوسین می‌تواند با کم کردن دوز و عوارض جانبی هیوسین، اثرات درمانی ضد‌دردی ایجاد کند.